Leren om alleen te zijn

Tijdens mijn worstelingen met verlatingsangst is mij vaak gezegd: 'Je moet eerst leren om alleen te zijn'. Deze uitspraak bezorgde mij altijd enorme jeuk. Ik ervaarde het juist precies andersom. Juist doordat ik te vroeg en te jong op mezelf was aangewezen en doordat ik te veel en te vaak alleen ben geweest met mijn mijn pijn, had ik zoveel moeite met een intieme relatie.

Spagaat
Ik verlangde altijd al naar een diepe connectie met een geliefde. Ik weet dat ik zelfs als jong meisje al intens verdrietig was toen mijn eerste vriendje het uitmaakte. Maar mij drang naar affectie in combinatie met herhaaldelijke tegenslagen maakte me niet alleen bang om de ander te verliezen. Ook betekende intimiteit dat ik mezelf zou moeten open stellen. Het hield in dat terugtrekken, waar ik zo goed in was niet meer kon en dat ik toeliet dat een ander voor mij mocht zorgen. Iets wat ik wilde en tegelijkertijd niet. Het verlangen en de angst stonden altijd naast elkaar. De spagaat van het willen vastklampen en vluchten tegelijkertijd bezorgde mij kortsluiting, waardoor ik bevroor en vast leek te zitten in mezelf en de situatie, zonder mogelijke uitweg. 

Mijn mensen
Inmiddels weet ik dat een diepgaande connectie niet mogelijk is zonder openheid, puurheid en kwetsbaarheid. Om te verbinden moet je jezelf blootgeven, maar des te groter was de angst voor afwijzing toen ik mijn masker afzette. Zo kan dat wat jij wil en belangrijk vindt weleens haaks staan op wat anderen willen en dan bestaat de kans dat je mensen verliest. Ik heb ontdekt dat er inderdaad weleens mensen afhaakten, maar dat waren eigenlijk al nooit 'mijn mensen'. Zij pasten bij wat ik eerder van mezelf liet zien, niet bij wie ik ben als ik comfortabel ben met mezelf.

Dat je verlatingsangst hebt, wil dus niet zeggen dat je niet alleen kan zijn. Angst om alleen te zijn is bij verlatingsangst niet per definitie onderliggend. Wanneer je alleen bent, is er namelijk niks te verliezen en is er niks aan de hand. Je zit lekker in je vel. Er is geen angst. Iedereen heeft echter het verlangen om geliefd te worden door een ander. En dat mag ook. Het is dit verlangen naar geborgenheid wat vrijwel iedereen voelt, waardoor het zoeken naar een relatie begint. 

Meer intimiteit, meer angst
Wanneer de mate van hechting in een pril contact toeneemt en er meer tijd samen wordt doorgebracht, neemt de intimiteit, diepgang, onderlinge verbondenheid toe. Evenredig kan ook de angst toenemen om dit fijne gevoel te verliezen. Je kent je nieuwe (potentiële) partner nog onvoldoende om erop te vertrouwen dat hij terugkomt, nadat jullie elkaar hebben gezien, je weet nog niet of hij zijn afspraken nakomt, je weet niet of hij er voor je zal zijn op de momenten die er voor jou toedoen. Je weet niet of hij je zal troosten wanneer je dat nodig hebt. Dus zeker in de beginfase van een relatie kan de angst het overnemen, waardoor je je als verlamd voelt. 

Je kan nooit voorspellen hoe een relatie met een partner zich ontwikkelt, omdat veel gedragspatronen ontstaan in de interactie met elkaar. Wel zijn er kenmerken van een potentiele partner die de kans op het ontwikkelen van een veilige hechtingsrelatie bevorderen:

Het is belangrijk dat je iemand kiest die jou kiest, die vraagt hoe het met je gaat, die jou ziet, waarbij jij jezelf durft te zijn, bij wie jij kan ontspannen en je niet anders voor hoeft te doen dan jij bent. De vraag hierbij is: in hoeverre ben jijzelf die veilige partner? Mocht je op dit moment geen partner hebben dan is dit een goed moment om jouw houding en gedrag in vorige relaties eens onder de loep te nemen. 

Wat doe jij (wel of niet bewust) om de relatie tot een veilige haven te maken?
Wat in jouw gedrag kan onvoorspelbaar en onveilig zijn voor een geliefde? 

Verlang jij ook naar een relatie waarin liefde geen lijden is? Ik kan jou helpen. Neem contact op voor de mogelijkheden.